قبله

  بر پايى فريضه هاى دينى به صورت دسته جمعيى،غير از پاداش هاى فراوانى كه ياد شد،در زندگى فردى و اجتماعى امت مسلمان نيز،آثارمثبت و فراوانى دارد كه به برخى اشاره مى شود:

1- آثار معنوى

   بزرگترين اثر معنوى نماز جماعت،همان پاداش هاى الهى است كه گفته شد.روايت است كه شبى،حضرت على عليه السلام تا سحر به عبادت مشغول بود.چون صبح شد،نماز صبح را به تنهائى خواند و استراحت كرد.

رسول خدا(ص)كه آنحضرت را در جماعت صبح نديد،به خانه اورفت.حضرت فاطمه(ع)از شب زنده دارى على(ع)و عذر او از نيامدن به مسجد سخن گفت.پيامبر فرمود:«پاداشى كه بخاطر شركت نكردن درنماز جماعت صبح،از دست على(ع)رفت،بيش از پاداش عبادت تمام شب است».

 رسول خدا(ص)فرموده اند«لان اصلى الصبح فى جماعة احب الى من ان اصلى ليلتى حتى اصبح » اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم،در نظرم محبوب تر ازعبادت و شب زنده دارى تا صبح است.

بخاطر همين فضيلت و پاداش هاست كه اگر تعداد نمازگزاران از ده نفربيشتر شود،اگر تمام آسمان ها كاغذ،و درياها مركب و درخت ها قلم شوندو فرشتگان بنويسند،پاداش يك ركعت آنرا نمى توانند بنويسند. و نماز جماعت با تاخير،بهتر از نماز فرادى در اول وقت است.

2- آثار اجتماعى

   نماز جماعت،مقدمه وحدت صفوف و نزديكى دلها و تقويت كننده روح اخوت است.

نوعى حضور و غياب بى تشريفات،و بهترين راه شناسائى افراداست.

نماز جماعت،بهترين،بيشترين،پاكترين و كم خرج ترين اجتماعات دنياست و نوعى ديد و بازديد مجانى و آگاهى از مشكلات ونيازهاى يكديگر و زمينه ساز تعاون اجتماعى بين آحاد مسلمين است.

3- آثار سياسى

   نماز جماعت،نشان دهنده قدرت مسلمين و الفت دلها و انسجام صفوف است. تفرقه ها را مى زدايد،بيم در دل دشمنان مى افكند،منافقان را مايوس مى سازد،خار چشم بدخواهان است.

نماز جماعت،نمايش حضور در صحنه و پيوند«امام »و«امت » است.

4- آثار اخلاقى،تربيتى

در نماز جماعت،افراد در يك صف قرار مى گيرند و امتيازات موهوم صنفى،نژادى،زبانى،مالى و...كنار مى رود و صفا و صميميت ونوع دوستى در دلها زنده مى شود و مؤمنان،با ديدار يكديگر در صف عبادت،احساس دلگرمى و قدرت و اميد مى كنند.

نماز جماعت،عامل نظم و انضباط،صف بندى و وقت شناسى است.

روحيه فردگرايى و انزوا و گوشه گيرى را از بين مى برد و نوعى مبارزه با غرور و خودخواهى را در بر دارد.

نماز جماعت،«وحدت »در گفتار،جهت،هدف و امام را مى آموزد و از آنجا كه بايد پرهيزكارترين و لايق ترين اشخاص،به امامت نمازبايستد،نوعى آموزش و الهام دهنده علم و تقوا و عدالت است.

نماز جماعت،كينه ها و كدورت ها و سوء ظن ها را از ميان مى برد وسطح دانش و عبوديت و خضوع را در جامعه اهل نماز،افزايش مى دهد.

به خاطر اينهمه آثار است كه به نماز جماعت،آنهمه توصيه شده است.حتى نابينايى وقتى از حضور پيامبر،اجازه خواست كه به مسجدنيايد،آنحضرت فرمود:«از خانه تا مسجد،ريسمانى ببندد و به كمك آن،خود را به نماز جماعت برساند». و نيز،نابينايانى كه اجازه ترك شركت در نماز خواستند،رسول خدا(ص)اجازه نفرمود. از طرف ديگر،برخورد شديد نسبت به كسانى كه به نماز جماعت اهميت نمى دهند،نشان ديگرى بر اهميت و سازندگى آن است. در حديث است كه به چنان كسان،همسر ندهيد و معرف آنان نشويد.